Intercomprehensie

Intercomprehensie verwijst naar een manier van communiceren tussen twee (of meer) mensen, waarbij ieder persoon zichzelf in zijn eigen uitdrukt en die van de ander kan begrijpen. Je communiceert meestal in je moedertaal, maar je kunt ook een andere taal die je kent gebruiken.

Deze voorouderlijke en natuurlijke manier van communiceren werd in de 20e eeuw een didactische aanpak, eerst in de Scandinavische landen, en dan in de Latijnse wereld. Heden ten dage werken docenten, academici en onderzoekers aan een bredere verspreiding.

Het taalonderwijs probeert verschillende vaardigheden in de leerling te ontwikkelen, inclusief 'begrip'. Het is een kwestie van het begrijpen van wat er in een andere taal dan de 'moedertaal' wordt gezegd of geschreven.

In het taalonderwijs betekent 'meervoudsbenadering' – waarvan intercomprehensie een onderdeel is – dat onderwijs meerdere talen tegelijk behandelt. Met betrekking tot intercomprehensie leert de student dus zowel schriftelijk als mondeling verschillende talen te begrijpen, beginnend met talen die deel uitmaken van zijn eigen taalfamilie (bijvoorbeeld Germaanse of Romaanse talen), met behulp van kennis die is verworven in de referentietaal (“moedertaal”).

Veel taaldocenten zien intercomprehensie als een springplank naar het leren van de doeltaal: door het ontwikkelen van de begripsvaardigheid kan de student vaak makkelijker en doeltreffender andere talen spreken en schrijven.

Intercomprehensie kan een echte taalpraktijk worden. Mondeling, in een gesprek tussen twee mensen die niet dezelfde eerste taal hebben, kan elk van hen in zijn/haar eigen taal spreken omdat het door de ander wordt begrepen. Dit wederzijds begrip stelt iedereen in staat om zich op zijn gemak te voelen en te vermijden een derde taal te gebruiken. Schriftelijk, waar de gesprekspartners meer tijd hebben om toegang te krijgen tot de betekenis van een tekst, is begrip een vaardigheid die het verdient om meer gewaardeerd en beoefend te worden, ongeacht het medium van het lezen (boeken, brochures, e-mails, borden...). Men kan dus ontvangstvaardigheden verwerven en gebruiken in talen die men niet heeft geleerd te spreken, maar die men wel kan begrijpen.

Ook presenteert intercomprehensie zich als een communicatieve modaliteit ethisch en paritair, met respect voor diversiteit. Dit is zeker een interessante wijze van communicatie tussen Europeanen vandaag en morgen, maar ook buiten de Europese grenzen.